ใครหลายๆคนอาจจะสังเกตได้ว่า เมื่อใดก็ตามที่เราเขียนหรือสื่อสารภาษาไทยคำว่า กู ข้า ข้าพเจ้า ฉัน หรือเรา เมื่อนำไปเทียบแปลกับภาษาภาษาอังกฤษ จะได้คำว่า I (ฉัน) คำเดียวเท่านั้น หรือกลับกันคำว่า มึง แก เอ็ง เธอ คุณ เมื่อนำไปเทียบแปลกับภาษาอังกฤษก็จะได้แค่คำว่า You (เธอ) เท่านั้นเหมือนกัน ซึ่งเคยสงสัยกันไหมว่าทำไม ภาษาอังกฤษ ถึงไม่มีคำอื่นบ้าง และทำไมถึงมีแค่นี้
ภาษาอังกฤษ และภาษาอื่น ๆ ในทวีปยุโรป มีระดับของคำ ที่ใช้เรียกกลุ่มคนต่าง ๆ
ก่อนอื่นต้องกล่าวก่อนว่าในอดีต ภาษาอังกฤษ และภาษาอื่น ๆ ในทวีปยุโรปก็มีระดับของคำที่ใช้เรียกกลุ่มคนต่าง ๆ เหมือนเฉกเช่นภาษาของพวกเรา แต่สังคมยุโรปในยุคเปลี่ยนผ่านจากสังคมชนชั้นศักดินาเป็นยุคฟื้นฟูศิลปะวิทยาการ ซึ่งเป็นการเข้าสู่ยุคระบบสังคมแบบใหม่ที่ให้คุณค่าความเป็นปัจเจกชนว่าทุกคนเท่าเทียมกัน นั้นจึงทำให้หลายสิ่งหลายอย่างในสังคมเปลี่ยนแปลงตามไป ไล่ตั้งแต่ระบบครอบครัวที่เกิดค่านิยมการย้ายออกไปมีบ้านเป็นของตัวเอง ทุกคนสามารถมีของใช้เป็นของตัวเองได้ด้วยการซื้อ รวมถึงที่กำลังกล่าวถึงในหัวเรื่องนี้ นั่นคือระดับภาษาที่ถูกปรับเปลี่ยนจนเป็นอย่างที่เราเห็น
ส่วนในระบบสังคมเอเชีย เราไม่เคยเผชิญกับยุคการเปลี่ยนผ่านสังคมขนานใหญ่แบบยุโรป นั่นจึงทำให้พวกเราไม่ได้ซัมซับตามระบบบรรทัดฐานแบบยุโรป และทำให้ ภาษาอังกฤษ ยังคงเป็นภาษากล และภาษาในแถบทวีปเอเชียยังคงมีระดับชั้นของภาษา ซึ่งหนึ่งในนั้นคือภาษาไทย สังคมแบบเอเชียได้รับอิทธิพลจากระบบการเมืองการปกครองตามแบบประชาธิปไตยเท่านั้น ซึ่งไม่ได้ลงลึกถึงระบบทางสังคมแบบปัจเจกชน
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม สังคมไทยหรือสังคมอื่น ๆ ในทวีปเอเชีย ต่างเริ่มมีสภาวะของความเป็นปัจเจกชนมากยิ่งขึ้น ดังจะเห็นได้จากการใช้คำว่า ฉัน และ คุณ ในสังคมชีวิตประจำทั่วไปและสังคมในระดับทางการ แม้จะยังคงมีระดับภาษาสำหรับการเรียกบุคลอยู่ก็ตาม นอกจากนี้สังคมเอเชียยังตระหนักถึงความเท่าเทียมตามหลักประชาธิปไตยมากขึ้นโดยการมองว่าคนนั้นเท่าเทียม นี่จึงอาจเป็นปฏิกิริยาเร่งให้โครงสร้างทางภาษาเปลี่ยนแปลงเหลือแต่คำว่า ฉัน และ คุณ เหมือนดังเช่นกรณี ภาษาอังกฤษ และภาษาต่าง ๆ ในยุโรปก็เป็นได้
ติดตามบทความ การศีกษาและการเรียนรู้ เคล็ดลับการอ่านหนังสือ ข่าวราชการ ข่าวการสอบราชการ ได้ที่นี้
แนะนำ พาทุกคน มาเรียนรู้ วิชาภาษาอังกฤษ แบบสบายๆ เพื่อพัฒนาตัวเอง กันเถอะ!!