การเข้าแถวหน้าเสาธง ของโรงเรียนในอดีตและในปัจจุบัน มีบริบทที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ก็ยังเชื่อว่าการเข้าแถวหน้าเสาธงจะช่วยให้เด็กมีวินัยในตนเอง เคารพกฎกติกาของโรงเรียน แต่ลืมไปว่าเมื่อสภาพสังคมเปลี่ยนแปลง การเข้าแถวหน้าเสาธงจะกลายเป็นเรื่องที่น่าเบื่อไปโดยปริยาย เนื่องด้วยเวลาเปลี่ยน แต่เหมือนการนำเสนอ การเข้าแถวหน้าเสาธง รวมทั้งเรื่องราวที่นำเสนอกลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง และไม่เชื่อว่าจะช่วยบ่มวินัยในเด็กได้เหมือนปัจจุบัน การเข้าแถวหน้าเสาธง กับเด็กในยุคปัจจุบัน ก่อนอื่นจะต้องแยกระหว่าง การเข้าแถวหน้าเสาธง กับวินัยในโรงเรียนให้ออกเสียก่อน เนื่องด้วยการเข้าแถวในปัจจุบันไม่ครอบคลุมเนื่องด้วยจากสถานการณ์เสี่ยงต่อติดเชื้อ สภาพแดดร้อนในประเทศไทย และการจัดแถวที่สื่อให้เห็นด้านลบในสายตาชัดเจน เช่น เด็กนักเรียนเข้าแถวกลางแดด แต่ครูกลับกางร่มบังแดด แทนที่จะหาที่ร่มให้เด็กได้หลบแดดมากกว่าที่จะอ้างว่าฝึกความอดทนเสียอีก แล้วนั่นก็เป็นสองมาตรฐานระหว่างช่องว่างระหว่างวัยเพิ่มขึ้น ต่อมาในส่วนของวินัย ถ้าจะให้ดีควรแก้ไขที่โครงสร้างสังคมก่อนอันดับแรก เนื่องด้วยวินัยสามารถสร้างได้ที่โรงเรียนก็จริง แต่จะมีวินัยนั้น ครูต้องเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับเด็กและเยาวชน โดยเฉพาะการต่อแถว การตรงเวลา การรับผิดชอบต่อหน้าที่และงานสอนของตนเอง หาใช่เรียกร้องวินัยจากเด็กเพียงฝ่ายเดียวไม่ ถ้ายังเป็นเช่นนั้นอยู่ กลับสะท้อนในปัญหาการศึกษาชัดเจน ซึ่งในประเทศไทยมิได้เป็นแค่หลักสูตรการสอบเข้าเท่านั้น แต่จริยธรรม ทัศนคติที่ดีกลับไม่ได้ปลูกฝังที่ดีในผู้ใหญ่ จึงทำให้เห็นภาพในสื่อที่ไม่ดีในด้าน การเข้าแถวหน้าเสาธง ในหลายครั้ง ภาพลักษณ์ครูจะเสียความน่าเชื่อถือไปโดยปริยาย เพียงกลายเป็นผู้บังคับออกคำสั่งด้วยกฎมากกว่าที่จะใช้จิตวิทยาครู ในมุมมองของผู้เขียน การเข้าแถวอาจจะไม่ใช่เป้าหมายของการสร้างวินัยในนักเรียนอีกต่อไป แต่สิ่งที่จะสร้างวินัยที่ดีที่สุดนั่นก็คือผู้ใหญ่นี่แหล่ะ เพราะผู้ใหญ่วันนี้คือเด็กในวันวานมาก่อน และเด็กในวันนี้ก็คือผู้ใหญ่ในวันหน้าเช่นกัน …
25 January