พนักงานของรัฐ รายได้น้อยนิดครูอัตราจ้างปัญหาระบบการศึกษา

หลายคนคงเคยเห็นข่าวที่มีการเรียกร้องกันมาอย่างยาวนาน สำหรับ พนักงานของรัฐ ที่บางคนทำงานมานานนับ 20 ปี แต่ก็ไม่ได้รับการบรรจุ ไม่ว่าจะเป็นพยาบาลวิชาชีพหรือ ครูอัตราจ้าง ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นภาพสะท้อนปัญหาการศึกษาไทย ที่ครูอัตราจ้างบางคนได้รับเงินเดือนเพียงเดือนละ 5,000 บาท ซึ่งถือว่าน้อยกว่าค่าครองชีพรายวันของหลายๆคนด้วยซ้ำ และไม่เพียงเท่านั้นยังไม่มีสิทธิ์มีเสียง ต่อระบบโครงสร้างโดยรวมของทั้งโรงเรียนและสถานศึกษา นอกจากนั้นแล้วในวันปิดเทอม ก็แทบจะไม่ได้รับเงิน เพราะถือว่าทำงานเพียงวันต่อวัน เว็บข้อมูล สอบ กพ การศึกษาไทย สอบสัมภาษณ์ ซึ่งเรื่องนี้ทำให้หลายคนมองในภาพรวมว่าเป็นการเอาเปรียบบุคลากรของประเทศ ที่เสียสละสอนหนังสือเพื่อพัฒนาอนาคตของชาติ

ให้โอกาส พนักงานของรัฐ ครูอัตราจ้าง ได้สร้างความมั่นคงกับชีวิต

ครูหลายคน อาจจะมีความน้อยเนื้อต่ำใจเนื่องจากระบบการศึกษา ไม่เอื้ออำนวยให้ตนเองนั้นมีความมั่นคงในหน้าที่การงาน การสอบเป็นพนักงานของรัฐหรือข้าราชการ อาจจะเป็นเป้าหมายที่หลายคนตั้งความหวัง แต่สำหรับ ครูอัตราจ้าง หลายๆคนที่อุทิศชีวิตสอนหนังสือมาอย่างยาวนาน หวังให้กฎระเบียบต่างๆคลี่คลายลง และตนเองจะสามารถเป็นครูได้อย่างเต็มภาคภูมิ แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีทิศทางที่ดี และผู้หลักผู้ใหญ่หลายๆคนทั้งกระทรวงศึกษา และผู้ที่เกี่ยวข้องก็ไม่ได้ให้ความสำคัญ และให้ความสนใจในเรื่องนี้

หากพูดถึงปัญหาหลักๆของ ครูอัตราจ้าง ก็คงเป็นเรื่องของรายได้ที่มีค่าตอบแทนน้อยนิด ค่าครองชีพในแต่ละวันที่มีแต่จะถีบตัวสูงขึ้น ทั้งค่าใช้จ่ายรายวันค่าน้ำมันค่ากินค่าอยู่ แต่หากนำเอารายได้ต่อหัวและรายได้ขั้นต่ำมาคิด และเมื่อเทียบกับเงินเดือนของครูอัตราจ้างทั่วๆไป ก็จะรู้ได้เลยว่าสิ่งนี้กำลังก่อให้เกิดปัญหา และทำให้หลายๆคนที่มุ่งมั่นที่จะสอนหนังสือพัฒนาเด็กเล็กๆ ให้เติบโตไปเป็นผู้คนที่มีความรู้กำลังจะหมดแรง นอกจากนั้นแล้วการสอนที่ในโรงเรียนเล็กๆอาจจะมีครูเพียงแค่ไม่กี่คน ต้องวิ่งรอกสอนทุกๆชั้นหลากหลายวิชา ก็ยิ่งทำให้ศักยภาพในการสอนและความรู้ที่เด็กจะได้รับก็น้อยลงอย่างไม่มีทางเลือก

การยุบโรงเรียนขนาดเล็ก เพื่อที่จะดำเนินตามนโยบายของกระทรวงศึกษา ทำให้หลายโรงเรียนมีจำนวนครูลดน้อยลง จำเป็นจะต้องจ้าง ครูอัตราจ้าง เพื่อมาทำการสอนแต่ศักยภาพของครูเหล่านั้น ก็ไม่มีมากเพียงพอเพราะค่าจ้างที่น้อยนิด แต่ค่าใช้จ่ายที่จำเป็นจะต้องใช้ก็ไม่ได้ทำให้มีความสอดคล้องกัน ดังนั้นในการแก้ปัญหาเรื่องนี้จึงเป็นสิ่งที่จะต้องทำในลักษณะของการบูรณาการร่วมกัน และหากมีช่องทางก็จำเป็นจะต้องทำให้ความเป็นอยู่ของครูกลุ่มนี้ดีขึ้นเพื่อที่จะสร้างขวัญและกำลังใจทำให้มีแรงใจที่จะสอนเด็กต่อไป